Het aantal sociaal-sportieve praktijken en hun impact is de afgelopen jaren sterk toegenomen. Dit zorgt voor toegenomen aandacht van de academische wereld die graag zijn steentje bijdraagt via praktijkrelevant onderzoek. Tijdens onze samenkomst konden de sociaal-sportieve praktijken hun wensen en bezorgdheden overbrengen. De meet-up begon met 6 korte presentaties vanuit de sociaal sportieve praktijken waarin ze hun vraag of probleemstelling formuleerden. Hierna zaten onderzoekers en de pitchers samen in kleine groepjes om te praten over hun specifieke vraag.

Vragen vanuit de organisaties

Ik sloot aan op het gesprek ‘samenwerking met studenten’. Praktijken krijgen vanuit onderwijsinstellingen vaak vragen maar studenten zijn soms niet goed genoeg voorbereid. Daarnaast is er ook veel administratief werk. Circus Zonder Handen gaf aan dat zowel studenten als onderzoekers te vaak de safe space van de deelnemers binnendringen. De optelsom van deze problemen zorgt ervoor dat organisaties soms overspoeld geraken door het extra werk en zo geen voordelen meer zien om zich open te stellen als stageplaats. Eén van de oplossingen die tijdens de gesprekken naar boven kwam, was het creëren van een centraal platform waar sociaal-sportieve praktijken hun stageplaatsen aanbieden en studenten zich kunnen aanmelden.

In de andere gespreksgroepjes kwam vanuit de organisaties de vraag naar een betere kennis- en expertise overdracht tussen hen en het hoger onderwijs. Vanuit de City Pirates vroegen ze zich af hoe het hoger onderwijs een coachende rol kan spelen voor sportclubs met sociale ambities. Sportaround wou graag weten hoe het hoger onderwijs meer kan openstaan voor duurzamere samenwerkingen met organisaties.

Tijdens de volgende pitch lichte Buurtsport Mechelen hun methodiek toe rond jongeren en participatie. Deze methodiek is uitgewerkt op basis van de ervaringen in het veld en stelt kansen en echte jongerenparticipatie centraal. Zij vroegen zich af of ze van de onderzoekswereld hulp konden krijgen om deze expertise te bundelen en uit te dragen naar anderen.

Laurent Dupon van Leuven Fietst wou weten hoe de academische wereld het zou aanpakken om meer en beter ouders te betrekken tijdens activiteiten. De organisatie stelt vast dat dit niet altijd even gemakkelijk is en zocht naar oplossingen.

Als laatste pitcher was Nsimba Bafuka van Brussels Young Wrestling Style aan het woord. Hij gaf verschillende signalen vanuit de Brussels praktijk mee aan de onderzoekers. Tijdens zijn groepsgesprek werd er dieper ingegaan op verschillende coaching stijlen die werken bij andere doelgroepen. Ook werden zijn vragen naar financiering en ondersteuning beantwoord door enkele onderzoekers.

Sociale-sportieve 'infuse' voor hoger onderwijs

In het 2^de deel werd er in kleine groepjes dieper ingegaan op concrete vraagstukken die de deelnemers zelf hadden aangegeven bij hun inschrijving. Ik begeleidde een groepje dat besprak hoe sportrichtingen in het hoger onderwijs een grotere sociaal-sportieve insteek kunnen krijgen. Naar mijn aanvoelen focussen de verschillende richtingen te veel op sporttechnische aspecten en de sociale kracht van sport komt te weinig aan bod.

Enkele van de oplossingen die tijdens het gesprek naar boven kwamen waren:

• Aan het woord laten van sociaal-sportieve experts in de verschillende opleidingen. Hiervoor werd gedacht aan het creëren van een vaste sociaal-sportieve module met experts. De verschillende sport opleidingen zouden hiervan kunnen gebruik maken.
• Een meeloop stage waarbij de studenten meehelpen met de activiteiten en het praktijkveld leren kennen. Hierbij zou er niet weer te veel administratief werk mogen bijkomen voor de organisaties.
• De VTS opleidingen herbekijken. In de nieuwe opleidingen zou er niet alleen aandacht mogen gaan naar het sporttechnische aspect van een coach maar zou ook een sociaal-sportief luik bevatten.

En nu concreet?

Ik vond het een zeer geslaagde en interessante dag. Tijdens de gesprekken was er veel informatie-uitwisseling en ontkiemden nieuwe plannen, maar tegelijk vraag me wel af hoeveel concrete zaken er nu aangepakt zullen. Dat is wel nodig, want de sociaal-sportieve sector is sterk groeiend en er is geen tijd te verliezen om de vragen, problemen en frustraties snel op te lossen. Ik vind dat het ook  aan de onderwijsinstellingen is om deze vraagstukken nog gerichter op te pakken en te streven naar een betere samenwerking met elkaar en met het sociaal-sportief werkveld. Zo kunnen we via sport samen bouwen aan een betere maatschappij.